وقتی صحبت از مجموعه‌های مبارزه‌ای می‌شود، اکثر کاربران به‌سراغ سری‌هایی نظیر Street Fighter و Tekken می‌روند. این در حالی است که در سال ۱۹۹۸، اولین نسخه از بازی Guilty Gear روانه بازار شد و توانست ساختار متفاوتی از بازی‌های مبارزه‌ای را ارائه و مخاطبان خود را کسب کرد. به مرور و عرضه نسخه‌های بیشتر، این مجموعه هم تکامل یافته‌تر شد، اما متاسفانه گیلتی گر آنطور که باید و شاید مورد توجه قرار نگرفته است.
بیایید از بخش داستانی بازی Guilty Gear Strive آغاز کنیم. تاکنون عادت کرده بودیم که بخش داستانی بازی‌های مبارزه‌ای، با میان پرده‌های سینمایی برایمان قصه تعریف کنند و هر از چندگاهی برای دخیل کردن گیمر در قصه، حریفی را برای مبارزه در نظر بگیرند. با این حال، سازندگان در بازی Guilty Gear Strive برای روایت قصه خود، از این روش استفاده نکرده‌اند بلکه تمام بخش داستانی بازی، همان میان پرده‌های میان مبارزات است! به بیان دیگر، بخش داستانی Guilty Gear Strive به مانند یک فصل کامل از یک انیمه سریالی است که از بازی‌باز انتظار مبارزه و تکاپو برای از پا درآوردن حریفان را ندارد، بلکه شما را مثل یک شوی تلویزیونی پای خود می‌نشاند.
طراحی شخصیت و انیمیشن بی‌نظیر هنرمندان ASW و البته داستان چند جانبه‌ای که تعریف می‌شود، بخش داستانی Guilty Gear Strive را با جذاب ساخته است. البته بد نیست اشاره کنیم که اگر از بازی‌بازان تازه وارد به دنیای گیلتی گیر باشید، عملاً چیزی از داستان Guilty Gear Strive متوجه نمی‌شوید؛ بنابراین پیش از آغاز بخش داستانی، حتماً داستان نسخه‌های پیشین را مرور کنید.
اما از بخش داستانی بازی Guilty Gear Strive که بگذریم، به مهم‌ترین بخش یک اثر مبارزه‌ای، یعنی گیم‌پلی می‌رسیم. استودیوی Arc System Works در سال‌های گذشته، همیشه با آزمون و خطا و امتحان مکانیک‌ها و راه‌های جدید، سعی داشته به فرمول ثابت و قدرتمندی برای عناوین خود دست پیدا کند. این فرمول قدرتمند، سرانجام در بازی‌های Guilty Gear Xrd و Guilty Gear Xrd: Revelator دیده شد اما خوشحال هستیم که اعلام کنیم Guilty Gear Strive بهترین و کم‌‌نقص‌ترین سیستم مبارزات ASW را ارائه می‌دهد.
سیستم مبارزات در Guilty Gear Strive در نگاه اول بسیار ساده است و بازی‌بازان تازه وارد به سری را با آغوشی باز می‌پذیرد. با این حال، چند ساعتی را که پای بازی سپری می‌کنید، متوجه می‌شوید که چه عمق بی‌نظیری در این سیستم و فرمول نهفته است. گویی حاصل تجربه Arc System Works در دهه‌های گذشته، تبدیل به معجونی شده که لایه‌های متعددی دارد. با این حال، سازندگان یک سری تغییرات ریز اما تأثیر گذار را نسبت به بازی‌های پیشین به وجود آورده‌اند. به عنوان مثال، مکانیک جالب Roman Cancels همچنان در بازی وجود دارد اما با یک سری تغییرات، به عنصر متفاوت و مهم‌تری بدل گشته است
سازندگان برای آشنایی بازی‌بازان با این سیستم مبارزات کم‌نقص و البته عمیق و پیچیده، راه‌های فوق‌العاده‌ای را در پیش گرفته‌اند. به غیر از بخش‌های تمرین آزاد و Dojo که شما را برای امتحان کردن ضربات و فنون مختلف با شخصیت و مبارز مورد علاقه خود آزاد می‌گذارند و نکات پایه و ابتدایی را به شما آموزش می‌دهند، سازندگان بخشی به نام Missions را نیز در نظر گرفته‌اند که رفته رفته تمام فنون پیچیده گیم‌پلی را به شما یاد می‌دهد. با پیشروی در بخش Missions، ناگهان به خود می‌آیید و می‌بینید که چقدر روی سیستم مبارزه پیچیده و عمیق Guilty Gear Strive مسلط شده‌اید.
صحبت از مبارزان و شخصیت‌ها شد، بد نیست بگوییم که مجموعاً ۱۵ شخصیت قابل بازی در این عنوان قرار گرفته‌اند. این عدد شاید در نگاه اول چشمگیر و هیجان انگیز نباشد اما استاد شدن با هر کاراکتر آنقدر به زمان و تمرکز نیاز دارد که واقعاً نیاز به وجود شخصیت‌های بیشتر را از بین می‌برد. مبارزان طبق استایل مبارزه خود، بین کلاس‌های Balance ،Long Range ،High Speed ،Power Throw ،Unique ،Technical ،Shooting ،One Shot و Rush تقسیم بندی می‌شوند و هر کدام از این کلاس‌ها، دنیایی از فنون و قلق مبارزه هستند.
حتی شخصیت‌های قرار گرفته در یک کلاس نیز تفاوت‌های بسیاری با یکدیگر دارند. به شخصه تمرکز اصلی خود را روی شخصیت‌های Sol و Giovanna قرار دادم که از کلاس‌های Balance و Rush هستند. تجربه مبارزه با Sol طبیعتاً سنگین‌تر بود و عموماً می‌شد به طور محدود از هر راه و روشی به حریف ضربه زد. با این حال، تجربه مبارزه با Giovanna پر بود از چند ضرب (کمبو)های حرفه‌ای که اجرای آن‌ها ریسک بالایی داشت و دقت و مهارت بسیاری را می‌طلبید.
اما تمام تمرین‌ها و کسب تجارب در بازی Guilty Gear Strive به یک هدف اصلی منتهی می‌شود؛ بازی با حریف انسانی! به غیر از تجربه دونفره آفلاین، سازندگان طبیعتاً بخش آنلاینی را نیز برای Guilty Gear Strive در نظر گرفته‌اند که این بار تفاوت‌های جالبی نسبت به نسخه‌های گذشته دارد. سازندگان برای بخش چند نفره بازی یک لابی کاملاً اختصاصی و تعامل پذیر طراحی کرده‌اند.
این بدان معنی است که شما دیگر با انتخاب مبارز مورد نظر خود، مستقیماً وارد میدان مبارزه با حریف خود نمی‌شوید، بلکه با ساخت یک آواتار و شخصی سازی کامل آن، در لابی بزرگ بازی جست و جو می‌کنید و فعالیت‌‌های آنلاین خود را به انجام می‌رسانید.
شاید تنها نقطه ضعف بازی Guilty Gear Strive در اینجا خود را نمایان سازد. با این که تلاش سازندگان برای گسترش بخش آنلاین قابل ستایش است، اما کاملاً روشن است که تیم سازنده هنوز برای استاندارد سازی بخش لابی‌ها به زمان نیاز دارد. اگر یادتان باشد، Guilty Gear Strive از جمله عناوینی بود که با تأخیر قابل توجه در تاریخ انتشار خود مواجه شد و این تأخیر ممکن است به دلیل همین بخش آنلاین تازه و نو باشد.
بخش آنلاین بازی در یک کلام، شما را گیج می‌کند. چند ساعتی طول می‌کشد تا به صورت کامل با آن کنار آمده و هدف سازندگان از خلق و طراحی آن را درک کنید. علاوه بر این، بد نیست اشاره کنیم که وضعیت برقراری ارتباط با سرور‌های بازی برای ما به شدت سخت و طاقت‌فرسا بود و عملاً زمان قابل توجهی را در لابی‌ها و مسابقات آنلاین، صرف نکردیم.
Guilty Gear Strive به خوبی نشان می‌دهد که حتما برای خلق یک تجربه لذت بخش نیازی نیست که المان‌های جدید بسیاری را به بازی خود اضافه کنید، بلکه با بهبود مکانیسم‌های قدیمی و اندک موارد تازه، می‌توان بهترین تجربه را ارائه داد. بااین‌حال، تعداد مبارزین بازی در روز عرضه برای یک بازی مبارزه‌ای کم است و تیم سازنده می‌توانست از شخصیت‌های بسیاری برای بازی خود استفاده کند. اگر از علاقه‌مندان به بازی‌های مبارزه‌ای، مخصوصا بازی‌های مبارزه‌ای دو بعدی هستید، Guilty Gear Strive گزینه مناسبی برای شما خواهد بود.
ممنون که تا آخر خوندی موفق باشی^_^
